Z teologii sakramentu Chrztu Świętego:

Chrzest św. jest to sakrament, w którym człowiek otrzymuje wraz z łaską uświęcającą odpuszczenie grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów przed chrztem popełnionych (gdy chrzest przyjmuje się w starszym wieku) oraz czyni nas członkami Kościoła. 
Pan Jezus ustanowił chrzest św. po swym zmartwychwstaniu i polecił apostołom udzielać go innym następującymi słowami: Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w Imię Ojca i Syna i Ducha Św.; uczcie je zachowywać wszystko, co wam powiedziałem. (Mt 28, 19-20).
Chrzest jest koniecznie potrzebny do zbawienia (daje pierwszy raz łaskę uświęcającą) i z wyraźnego rozkazu Chrystusa: „Kto uwierzy i przyjmie chrzest będzie zbawiony, kto nie uwierzy będzie potępiony”
Istotny obrzęd chrztu polega na zanurzeniu kandydata w wodzie lub polaniu wodą jego głowy z równoczesnym wezwaniem Trójcy Świętej, to znaczy Ojca, Syna i Ducha Świętego.
Od najdawniejszych czasów chrzest jest udzielany dzieciom, ponieważ jest łaską i darem Bożym, które nie zakładają ludzkich zasług. Wejście w życie chrześcijańskie daje dostęp do prawdziwej wolności.
Jeśli chodzi o dzieci zmarłe bez chrztu, to Kościół zachęca nas do ufności w miłosierdzie Boże wobec tych dzieci i do modlitwy za nie.
Chrztu można udzielić tylko raz w życiu (wyciska na duszy niezatarte znamię) i jest on ważny nawet wtedy, gdy był przyjęty i innej wspólnocie chrześcijańskiej.
W razie niebezpieczeństwa śmierci nieochrzczonego każda osoba (nawet niewierząca) może udzielić mu chrztu, pod warunkiem że ma intencję uczynienia tego, co czyni Kościół, i trzykrotnie poleje wodę głowę kandydata, mówiąc: „N. (tu wymienia imię) Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. Informacje na piśmie o udzielonym „chrzcie z wody” należy przekazać do parafii rodziców dziecka.
Przy chrzcie są obecni również chrzestni, którzy wyznają razem z rodzicami wiarę Kościoła, w której dziecko otrzymuje chrzest, a po chrzcie mają wspierać rodziców w staraniu o to, by dziecko doszło do wyznawania wiary i wyrażało ją życiem. Dziwne wydaje się sprowadzanie roli chrzestnych przede wszystkim czy jedynie do zakresu obdarzania chrześniaka prezentami.

Z katechezy papieża Franciszka:

Przykładem znaczenia chrztu dla Ludu Bożego jest historii wspólnoty chrześcijańskiej w Japonii. Doznała ona okrutnego prześladowania na początku XVII wieku. Było w niej wielu męczenników, duchowni zostali wygnani, a tysiące ludzi zabitych. Nie pozostał w Japonii żaden kapłan - wszystkich wydalono. Wówczas wspólnota schroniła się w podziemiu, zachowując wiarę i modlitwę w ukryciu. A kiedy rodziło się dziecko tatuś lub mamusia chrzciło je, bo każdy z nas może chrzcić. Kiedy dwa i pół wieku później, po 250 latach, misjonarze powrócili do Japonii, tysiące chrześcijan wychodziły z ukrycia i Kościół mógł się rozwijać. Przeżyli dzięki łasce chrztu! To wspaniałe! Lud Boży przekazuje wiarę, chrzci swoje dzieci podąża naprzód. I zachowali, pomimo ukrycia, silny duch wspólnotowy, ponieważ chrzest uczynił ich jednym ciałem w Chrystusie: byli izolowani i ukryci, ale zawsze byli członkami Ludu Bożego, Kościoła. Wiele możemy się z tej historii nauczyć! [...]

Zapraszamy do obejrzenia krótkiego filmiku: