PYTANIA I WĄTPLIWOŚCI

Jak powinna się osoba zachować w kwestii przyjęcia/nieprzyjęcia Ciała Jezusa w niedzielę, w sytuacji gdy nie wie czy popełniła grzech lekki, ciężki czy w ogóle grzechu nie popełniła?
Tutaj teologia moralna wypowiada się wyraźnie i jasno: w sytuacji wątpliwej moralnie działać nie wolno. Mówiąc inaczej: nie wolno podejmować działań, jeśli mamy wątpliwości, czy to jest dobre, czy nie. W sytuacji, którą opisujesz, nie wolno pójść do Komunii - najpierw należy skonsultować się ze spowiednikiem (księdzem).

Czy jest możliwość zawarcia sakramentu małżeństwa poza kościołem np. w altanie, na powietrzu (oczywiście z udziałem duchownego)?
Prawo Kanoniczne mówi o tym w kanonie 1118. Wynika z niego, że biskup może zezwolić na ślub w innym niż kościół, "odpowiednim" miejscu. Ale tylko biskup, a miejsce musi być odpowiednie - co on tylko może uznać. Wynika to z konieczności uszanowania sakramentu, więc o ile altana jest teoretycznie możliwa (co nie znaczy, że biskup się zgodzi; musiałby być naprawdę przekonany, że to miejsce godne), to bez szans byliby ci, którzy chcieliby ślubu na spadochronach, pod wodą etc...

W jakich okolicznościach kapłan może odmówić udzielenia sakramentu chrztu dziecku?
Ksiądz może odmówić ochrzczenia dziecka, jeśli nie ma podstaw sądzić, że będzie ono wychowane w wierze katolickiej.
Sugestią do takiego osądu może być sytuacja, gdy rodzice dziecka żyją bez sakramentu małżeństwa, który mogliby zawrzeć (tzn. nie ma żadnej przeszkody typu: rozwód po poprzednim, nieudanym związku, tylko ich niechęć do tego). Taka sytuacja pozwala się domyślać, że nie zależy im na bliskości z Bogiem (dobrowolnie żyją w grzechu), co sugeruje, że i dziecka nie wychowają do tej bliskości (dziecko naśladuje rodziców!).
Żeby więc nie wystawiać Sakramentu na znieważenie, ksiądz ma prawo odmówić udzielenia Chrztu.

Czy jest możliwość zawarcia sakramentu małżeństwa jeżeli chłopak jest w kościele prawosławnym a ja jestem katoliczką i jakie są niezbędne dokumenty?
Pytanie dotyczy tzw. małżeństwa mieszanego. Małżeństwo między dwiema osobami ochrzczonymi, z których jedna została ochrzczona w Kościele katolickim, druga zaś należy do Kościoła nie mającego pełnej łączności z Kościołem katolickim, jest zabronione bez wyraźnego zezwolenia kompetentnej władzy (biskupa diecezjalnego).
Głównym powodem takiego podejścia jest świadomość, że małżeństwo powinno być doskonałą jednością dwojga ludzi, a w małżeństwie mieszanym strony różnią się między sobą w rzeczach najbardziej istotnych, co może powodować u nich konflikty, zwłaszcza gdy przeminie pierwsze uczuciowe zaangażowanie i spotkają się oni z realiami życia. Małżeństwo takie naraża małżonków na niebezpieczeństwo oziębłości religijnej i podziału rodziny. Doświadczenie wykazuje, że małżeństwa mieszane utrudniają wykonywanie obowiązków religijnych przez małżonków. Dzieci zrodzone z takich małżeństw trudno jest wychować w przywiązaniu do Kościoła i religii katolickiej. Katolik nigdy nie może bezpośrednio narażać się na niebezpieczeństwo utraty wiary; nie może też zaniedbać religijnego wychowania swoich dzieci.
Czy można zawrzeć takie małżeństwo?
Kościół jest świadom tego, że każdy ma naturalne prawo co do wyboru partnera w celu zawarcia z nim małżeństwa. Dlatego w określonych prawem warunkach, jeśli istnieją gwarancje, że niebezpieczeństwo duchowe stronie katolickiej nie zagraża, Kościół zezwala na małżeństwa mieszane.
Wszystkie niezbędne sprawy należy załatwiać z proboszczem parafii na terenie której obecnie strona katolicka mieszka.
Potrzebne dokumenty to:
od strony katolickiej: świadectwo chrztu, bierzmowania, i ukończenia kursu przedmałżeńskiego.
od strony niekatolickiej: świadectwo chrztu w jej Kościele.
Po przedstawieniu tych dokumentów w kancelarii parafialnej, proboszcz rozpoczyna procedurę mającą na celu uzyskanie zezwolenia na udzielenie sakramentu małżeństwa mieszanego.
Udzielenie tego zezwolenia jest obwarowane czterema wymogami:
1) istnieniem słusznej i rozumnej przyczyny;
2) złożeniem zapewnienia przez stronę katolicką, że gotowa jest odsunąć od siebie niebezpieczeństwo utraty wiary i uczynić wszystko, co w jej mocy, aby wszystkie dzieci zostały ochrzczone i wychowane w Kościele katolickim;
3) powiadomieniem drugiej strony (niekatolickiej) o składanych przyrzeczeniach strony katolickiej, tak aby rzeczywiście była świadoma treści przyrzeczenia i obowiązku strony katolickiej;
4) pouczeniem obu stron o celach oraz istotnych przymiotach małżeństwa, których żadna ze stron nie może wykluczać.
Ważną sprawą w takich przypadkach jest również forma zawarcia małżeństwa. Małżeństwo mieszane winno być zawierane według zwyczajnej formy kanonicznej (czyli normalnego, znanego nam obrzędu). Ani przed zawarciem małżeństwa mieszanego według formy kanonicznej, ani po jego kanonicznym zawarciu nie może odbyć się ślub według religijnego obrzędu wspólnoty niekatolickiej w celu wyrażenia lub odnowienia zgody małżeńskiej.
Prawo nie zezwala także na równoczesne sprawowanie obrzędów religijnych małżeństwa przez katolickiego świadka urzędowego i duchownego niekatolickiego, podczas których jeden i drugi pyta strony o zgodę małżeńską. Nie jest natomiast zabroniony wszelki udział duchownego niekatolickiego w katolickim obrzędzie ślubu.